Bo Zosia, mazgajem nie była.

Jaka była Zofia Miętka?

Zofia Miętka, gdy skończyła 5 lat, uświadomiła sobie, że nie wszyscy ludzie są mili. Z całą pewnością jej babcia - Ofelia, do miłych ludzi nie należała. Zosia w swoim dotychczasowym życiu płakała dwa razy. Raz - gdy rodzice zawieźli ją do znienawidzonej babci na wakacje i ta w efekcie złości na małą wnuczkę, kazała jej za karę iść do kościoła i stać całą mszę, oraz kiedy tata Zofii zginął w wypadku samochodowym. Zofia tamtego smutnego dnia przepłakałaby całą noc gdyby właśnie nie babcia Ofelia, która nigdy zarówno za swoją wnuczką, jak i jej matką nie przepadała. Starsza z rodu Miętków nakazała Zośce nie mazgaić się, a Zosia jako jedyna w przedszkolu nie była mazgajem i słowa babci odebrała jako obelgę - tą najstraszniejszą i najokrutniejszą, na całe życie.
Takim to sposobem, pani Ofelia spowodowała, że od pamiętnego dnia śmierci swojego taty, Zosia nie uroniła już ani jednej zły - albo przynajmniej wszystkim tak się wydawało, aż do momentu jednego z pożegnań na Warszawskim Okęciu, ale o tym opowiem wam później.

Jak już mówiłam, Zofia uświadomiła sobie wtedy, że nie wszyscy ludzie są mili. W tej samej chwili utwierdziła się ona w przekonaniu, że ludziom starszym od siebie, a w szczególności tym wyższym niż mała Zosia - nie można ufać. Do wyjątków należała Marcelina Miętka - piękna szatynka, po której z pewnością dorosła Zosia odziedziczyła urodę. Marcelina pracowała jako fryzjerka i zaraz po śmierci męża, wróciła razem z córką do rodzinnego domu na obrzeżach Bielska. Ze względu na swoją profesję Marcelina nie nosiła długich włosów - jak można się domyśleć, Zofia od najmłodszych lat zawsze miała długiego warkocza, który bezwładnie opadał na wątłe plecy dziewczynki. Tak mała Zosia miała kiedyś długie włosy - i te włosy nie raz wkopywały ją w nie małe tarapaty.

Tak było w przedszkolu, podstawówce i gimnazjum. Za każdym razem, gdy tylko Zosia znajdywała się w gronie rówieśników - znalazł się jakiś, który nie umiał obejść się pokusie pociągnięcia młodej Miętki za włosy. Dla właścicielki zielonego nazwiska była to tak samo wielka obraza, jak ta kiedy została nazwana mazgajem. Dlatego, od 7 roku życia, największym wrogiem Zosi stał się jej sąsiad, syn przyjaciółki Marceliny - niejaki Kamil Kwasowski.

***

Rozdział pisany na kolanie, w przerwie między "opowiadaniem o Rusałkach".
Najpierw "musicie przejść ze mną przez życie Zosi aż do momentu prologu".
Obiecuję, że od 4 rozdziału, będzie tutaj więcej treści w treści.
Na razie, tak musi być.

Ściskam,
Win.